Jeśli nie jesteś pewien, czy doświadczasz na sobie lub bliźnim działanie złego ducha, to najlepiej podziel się swoją wątpliwością z księdzem parafii, np. przy okazji spowiedzi świętej. Możesz też dokonać wstępnego rozpoznania samodzielnie. Powstaje wiele publikacji omawiających fenomen opętania przez złe duchy. Jak chrześcijanie powinni mówić o opętaniach i zniewoleniach, by było to zgodne z wolą Bożą? Panuje w tej kwestii wśród chrześcijan rzeczywiste zamieszanie: mówić o Szatanie czy nie? A jeśli mówić, to w jakiej formie? Philippe Madre pokazuje, że filmy i media laickie wykreowały pewną popularność Szatana, poprzez zachwalanie artystycznych sukcesów muzyków promujących satanizm oraz reklamę okultyzmu jako nowo odkrytego obszaru ludzkiego potencjału. Istnieje więc rodzaj autopromocji Szatana, do którego nie wolno nam przykładać ręki. Boża miłość przede wszystkim Bagatelizowanie zjawiska nie jest rozsądne, ale jako chrześcijanie mamy własny sposób mówienia o Szatanie jako szkodniku, który został zwyciężony przez Chrystusa. Parafrazując zdanie pewnego teologa amerykańskiego, możemy stwierdzić, że Szatan chce, abyśmy o nim mówili, ale na zasadach wygodnych dla niego. Wyjaśnimy to w trzech punktach. Szatan chce, abyśmy mówili o opętaniach, ale w odizolowaniu od Ewangelii, gdzie Chrystus jest ukazany jako mający absolutną władzę nad Szatanem. Po drugie, Szatan chce, abyśmy mówili o grzechu, ale w oderwaniu od prawdy o miłosierdziu Boga i przebaczeniu. Szatan się boi miłosierdzia, jak pisała św. Faustyna, które jest Bożą sprawiedliwością, dlatego chce je zastąpić sprawiedliwością ludzką, a ludzi przekonać, że nie ma przebaczenia. Po trzecie, zły duch nie ma nigdy ochoty się ujawniać. Zdemaskowanie go jest równoznaczne z jego pokonaniem, dzięki mocy Ducha Świętego, którego Chrystus przekazał Kościołowi. Więc o podstępnym jego działaniu należy mówić, ale jedynie po to, by wysławiać Bożą potęgę i przestrzegać przed naiwnym paktowaniem ze złem. Czym jest opętanie? Wyróżniamy dwa sposoby działania diabelskiego: zwyczajne i nadzwyczajne. Do zwyczajnych zaliczamy pokusy i nieuzdrowione rany serca, a do nadzwyczajnych opętania, zniewolenia, dręczenia, obsesje diabelskie, negatywne uzależnienia duchowe. Istnieje tendencja sprowadzania nadzwyczajnego działania diabelskiego do opętań, ale ilościowo one są najrzadsze w stosunku do innych form oddziaływania złego ducha na ludzi, chociaż są najbardziej uciążliwe. Znany egzorcysta G. Amorth tak opisuje zjawisko opętania: „Jest to nadzwyczaj wielkie utrapienie i ma ono miejsce wówczas, gdy zły duch opanuje ciało (nie duszę) człowieka, każąc mu coś czynić lub mówić tak, jak on chce. Ofiara nie może się temu przeciwstawić, a więc nie jest odpowiedzialna moralnie”. W stanie opętania demon wykorzystuje ludzki mózg, aby sterować ciałem opętanego, zmuszając go do mówienia i robienia rzeczy, za które ta osoba nie jest odpowiedzialna. W opętaniu działanie szatańskie nie jest ciągłe, dlatego przeplatają się okresy kryzysów i odpoczynku. Charakterystyczne jest otępienie czasowe intelektualne, uczuciowe, a także blokada woli. Pojawiają się także umiejętności, których dana osoba nie miała: posługiwanie się nieznanymi dla tej osoby językami, nadludzka siła, znajomość myśli innych osób, typowa niechęć do świętości, której często towarzyszy bluźnierstwo. Opętanie jest zwykle zawinione, chociaż zdarzają się przypadki opętania niezawinione, których przyczyny zazwyczaj trudno rozpoznać. Na opętanie naraża się każdy, kto praktykuje najróżniejsze formy magii, satanizmu, astrologii, spirytyzmu, wróżbiarstwa lub czarów, przez które dąży do pozyskania tajemnych sił, by się nimi posługiwać i osiągać nadnaturalną siłę. Najczęściej to „tajemne siły” duchowe zaczynają w pewnej chwili władać ludźmi. Dziś słuchanie muzyki satanistycznej jest częstym powodem opętania. Żadne opętanie nie niweluje woli człowieka, z wyjątkiem momentów kryzysu. Niezmiernie istotne jest właściwe rozeznanie, czy rzeczywiście zachodzi w danym przypadku opętanie wymagające egzorcyzmu, czy też występuje lżejsze zniewolenie, które wymaga samej tylko modlitwy o uwolnienie, którą — z kolei — może odmówić każdy kapłan lub diakon na mocy święceń. Przy dręczeniach, każdy może odmówić modlitwę we własnej intencji, jak to podaje Nowy Rytuał Egzorcyzmów. Doświadczony egzorcysta z reguły potrafi odróżnić zniewolenie od choroby psychicznej lub urojonego opętania, czasem po zasięgnięciu opinii zaufanego psychiatry. Oto kilka objawów opętania, które według ks. G. Amortha upoważniają do podjęcia egzorcyzmów: lekarze nie są w stanie postawić diagnozy, a lekarstwa nie skutkują; u osoby poszukującej pomocy u egzorcysty pojawia się niemożność modlitwy i chodzenia do kościoła, chociaż była praktykująca; osoba ta również okazuje wściekłość na widok świętych obrazków i niechęć do wszystkiego co święte; pojawiają się napady złości i gwałtowności, co jest niezgodne z jej dotychczasowym charakterem; osoba taka po obraźliwym zachowaniu zazwyczaj nie pamięta tego, czego się dopuściła. Jako czynnik pozwalający dokładnie odróżnić opętanie od choroby psychicznej jest to, że „człowiek chory na fobię religijną, co zwykle jest elementem jakiejś poważnej choroby psychicznej, będzie reagował na zwykłą wodę, jeśli tylko zasugeruje się mu, że chodzi o wodę święconą” (D. Sikorski). Z kolei człowiek opętany będzie reagował tylko na wodę święconą, nawet jeśli się to przed nim ukryje, sugerując, iż chodzi o zwykłą wodę. Zniewolenia, dręczenia, obsesje Lżejszą formą wpływu złego ducha na człowieka są zniewolenia i dręczenia. Podobnie jak w przypadku opętań, zniewolenia występują o różnym natężeniu i w różnych formach. „Zniewolenie jest stanem powstałym w wyniku nawiedzenia przez złego ducha konkretnej sfery psychiki danej osoby” (M. Scanlan). Trzeba odróżnić zniewolenie od dręczeń, gdy osoba jest dręczona z zewnątrz. Dręczenie powoduje ociężałość, wyczerpanie i zniechęcenie. Pojawia się w sytuacji, gdy dana osoba wejdzie w bliższy kontakt z magią lub czarami, albo może być zaatakowana przez demony po tym, jak wzięła udział w egzorcyzmach. Zwykle jeden rozkaz w imię Jezusa sprawia, że dana osoba od razu doświadcza poprawy, której towarzyszy nieznane dotąd uczucie pokoju i radości. Trzeba podkreślić, iż różnica pomiędzy dręczeniem a zniewoleniem polega na tym, że duch dręczący danego człowieka znajduje się poza nim samym, natomiast w przypadku zniewolenia duch gnieździ się w człowieku. Zniewolenie jest lżejsze od opętania, gdyż w opętaniu demon opanowuje również ludzką świadomość i w trakcie napadów człowiek nie jest świadomy, co czyni, natomiast w zniewoleniu człowiek pozostaje świadomy. Bywają też obsesje myślowe, które najczęściej dotyczą rzeczy i spraw świętych. Mamy do czynienia z nimi wówczas, gdy osobie towarzyszy dręczące przekonanie, że zostanie potępiona, albo że jest nic niewarta w oczach Bożych, dlatego że grzeszy i nie jest w stanie się z grzechu wyzwolić. Uwolnienie z obsesji myślowych pojawia się często w momencie sakramentalnej spowiedzi, gdy z pomocą spowiednika penitent otworzy się na miłość Boga i w nią uwierzy. Niejednokrotnie obsesje mogą towarzyszyć zniewoleniu. Diabeł nie chce, by człowiek wierzył w miłosierdzie Boże i trzyma człowieka w rozpaczy. Z tego względu uzdrowienie człowieka z obsesji lub zniewoleń dokonuje się bardzo często podczas grupowej modlitwy wstawienniczej, która jest normalną modlitwą wsparcia (dlatego nie należy jej mylić z egzorcyzmem ani modlitwą o uwolnienie), gdy dana osoba doświadcza miłości, a nie odrzucenia — ze strony ludzi modlących się za nią oraz ze strony Boga. Dziś nikt nie powinien poczuć się odrzuconym przez Kościół jako wspólnotę, chociaż mało jest jeszcze grup pomocowych, które niosłyby również pomoc duchową, łącząc terapię z kierownictwem duchowym. W każdym nałogu osoby są narażone na nękania demoniczne, a zwłaszcza alkoholicy, wytwarzający sobie negatywny obraz otoczenia, które chcąc im pomóc, uderza w czuły punkt ich uzależnienia alkoholowego, podczas gdy oni zwykle widzą przyczynę problemu poza nimi. Również osoby o pewnych zaburzeniach w sferze seksualnej, nie mając pomocy ze strony środowiska, postanawiają same sobie pomóc, co tylko pogarsza ich stan. Złe duchy wkraczają w sferę ludzkich słabości, gdy nie ma szczerego przyznania się do nich przed Panem, albo uznania własnej bezradności. Serce wolne od przywiązań Ktoś może się zdziwić, że złe duchy mogą mieć aż tak dużą władzę nad ludzkim życiem. Należy pamiętać, że są to byty duchowe inteligentne, które mają zdolność wpływania na nasze myśli, a także kuszenia nas. Dlatego w naszym życiu duchowym konieczna jest współpraca z Duchem Świętym poprzez codzienną modlitwę, rozpalanie swej miłości do Boga oraz ascezę, czyli panowanie nad głosami ciała, egoizmem i zwyczajnymi zachciankami. Drobne wyrzeczenia i nieprzywiązywanie się do dóbr materialnych kształtują i wzmacniają wolną wolę do podejmowania dóbr trwałych. Eucharystia, a także jałmużna, post i modlitwa są środkami, które możemy podjąć dla pomocy osobom dręczonym lub zniewolonym. Zawsze jednak trzeba pamiętać, że będąc w stanie łaski, czyli przyjaźni z Bogiem, jesteśmy chronieni przed złymi zamiarami Szatana. W czasie pokus lub dręczeń nigdy nie jesteśmy sami i w modlitwie możemy się powierzać Duchowi Świętemu. By jednak być pewnym, że z naszej strony uczyniliśmy wszystko, aby nie być narażonymi na dręczenia i pokusy szatańskie, trzeba odrzucić wszelkie formy bałwochwalstwa. Polega ono na ubóstwianiu tego, co nie jest Bogiem. Wówczas miejsce najwyższej czci przysługującej Bogu zajmuje inny człowiek, władza, przyjemność, pieniądze, nałóg, itp. (por. KKK 2113). Dogłębne nawrócenie polega na uwolnieniu serca od nieuporządkowanych przywiązań, a wówczas z życia znika większość pokus, którymi zwykł nas kusić przeciwnik Boga. Ks. Krzysztof Guzowski, teolog dogmatyk, profesor nadzwyczajny KUL, twórca Katedry Personalizmu Chrześcijańskiego, założyciel Apostolatu Ducha Świętego. opr. mg/mg Opętania i zniewolenia duchowe. Rozmowa na temat upadłego anioła, czyli szatana, jego cel w świecie, początek jego istnienia, itp. Posty: 126 Strona 5 z 9.

Egzorcyzm z greckiego ἐξορκισμός, exorkismós - zaprzysiężenie, zaklęcie, oczyszczenie – obrzęd poświęcenia mający na celu uwolnienie człowieka, zwierzęcia, miejsca lub przedmiotu od wpływu złego ducha, demona, czarta czy podobnej w naturze złej siły. Starożytny Rytuał Egzorcyzmu zawiera potrójne egzorcyzmy oczyszczania, w tym użycie egzorcyzmowanej soli, wody i oleju. Najbardziej rozbudowane egzorcyzmy znajdują się w dharmicznych tradycjach Wschodu, a i rozeznawanie demonicznych złych duchów jest na znacznie wyższym poziomie niż w kulturze europejskiej czy judeiskiej. Największym i najbardziej znanym egzorcystą XX wieku był indyjski mistrz duchowy Sathya Sai Baba. Jasnowidzący kilku religii opisywali jak z osób udających się do jego aśramu w Indii już kilka kilometrów przed celem wychodziły złe duchy czy odpadały demony doczepione do aury. Egzorcysta katolicki zwodzi i zawodzi • Zwykle "egzorcysta" katolicki twierdzi, że wyrzuca diabła, złe duchy, negatywne energie albo odprowadza dusze zmarłych na "drugą stronę". I że czyni to ze skutkiem. Tymczasem w przypadku rzeczywistych wpływów demonicznych, zniewoleń czy opętań przez złe duchy (Aya), jego interwencje zawsze pogarszają stan cierpiącej osoby. • Katoliccy "egzorcyści" twierdzą, że w Polsce jest tylko kilku świeckich egzorcystów. Kolejna fikcja. W Polsce jest średnio kilku egzorcystów świeckich na terenie kazdej diecezji, czyli około 70 egzorcystów i wielu ludzi dodatkowo modlących się modlitwami o uwolnienie czy posyłających Uwalniające Białe Światło. • Katoliccy egzorcyści wmawiają osobom szukającym pomocy, że dręczy ich diabeł, demony czy duchy, kiedy nie ma podstaw ku takim twierdzeniom. Do tego szantażują, że jeśli nie skorzysta się z ich pomocy, dojdzie do jeszcze większej tragedii. Tymczasem do tragedii dochodzi, kiedy biedni ludzie uwierzą w ich kłamstwa i poddadzą się katolickim bądź czarnomagicznym praktykom w ich wykonaniu. • Katoliccy egzorcyści twierdzą, że wspierają ich biskupi. Którzy? Gdzie? Tego katoliccy wyklinacze już nie powiedzą. • Jezus zezwolił wyrzucać złe duchy tym, którzy działają w zgodzie z Nim samym, zatem, kto chce odprawiać egzorcyzmy w stylu chrzescijańskim musi żyć Ewangelią i aprobować nauki Chrystusa. Czy katoliccy wyklinacze działają zgodnie z Wolą Bożą skoro stawiają się poza Wspólnotą Chrześcijan poprzez swoją pychę i niezgodę? Samo wzywanie Bożej pomocy nie gwarantuje sukcesu egzorcyzmów, a i powiązania katolicyzmu z upadłymi synami bożymi znanymi jako nefilim, anakim i zumzunim czyli giganci dają do myślenia! Egzorcystę katolickiego interesuje pieniądz i sława • Tzw. egzorcyści katoliccy lubią sławę i szum wokół swojej osoby. Lubią także robić propagandę przeciwko wyznawcom innych religii, która nie ma nic wspólnego z egzorcyzmami czy oczyszczaniem człowieka. Swój zabobon odprawiają albo przy licznej widowni albo - żeby się nie fatygować - na odległość. Postawę taką u swoich kolegów po fachu krytykowali zarówno ksiądz Mermet we Francji jak i ojciec Czesław Klimuszko w Polsce. • Katoliccy jak i inni chrześcijańscy egzorcyści twierdzą, że działają zgodnie z nakazem Biblii by wyrzucać złe duchy. A czyż Jezus nie mówił: "Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie"? (Mt 10,9). Katolicki "egzorcysta" kieruje się przede wszystkim zyskiem finansowym, nie dobrem bliźniego. Prawdziwi egzorcyści nie narzucają zapłaty z góry, tak jak to po cichu czynią egzorcyści katoliccy domagając się od rodziny egzorcyzmowanych osób wielkich donacji na swój kosciół. • Katoliccy egzorcyści głoszą kłamstwa, że egzorcyści świeccy niby szkodzą. Owszem, szkodzą, ale tylko interesom biznesowym katolickich "egzorcystów" poprzez swoją często bezinteresowną pomoc, która psuje czarnym oszustom interes i misjonowanie. Egzorcyzm katolicki to specjalna modlitwa, która zwykle NIC nie daje ofiarom demonicznych opętań. Cyrk uwalniania na katolickich maszch jest zwykle inscenizowany przez wtajemniczonych i zaufanych totumfackich księdza pseudo egzorcysty w celu podniesienia frekwencji i zwiększenia wpływów z tacy. • Katoliccy egzorcyści stosują przeróżne cenniki, sięgające wielu tysięcy złotych. Dramatyzują, że zły duch czy diabeł jest bardzo uporczywy, albo że duchów jest wiele niczym Legion. Że cierpią wskutek egzorcyzmów i wkładają sporo wysiłku w swoje kato czary. To wszystko podbija stawkę "zabiegu" u katolickiego egzorcysty. Egzorcysta katolicki stawia się ponad prawem Nie obowiązuje ich kodeks lekarski czy zawodowy. Nikt nie udowodni katolickim "egzorcystom" oszustwa. Nikt nie dowiedzie, że przeprowadzali jakieś praktyki pseudo lecznicze. Jeśli zniechęcą kogoś do korzystania z fachowej pomocy medycznej, to często tym samym doprowadzają do pogorszenia stanu zdrowia pacjenta. Znane są przypadki odmówienia pomocy lekarskiej przy typowych schorzeniach - właśnie wskutek namowy katolickich "egzorcystów" widzących diabła tam, gdzie go nie ma. Niejasne są zasady ich rozliczania się z Urzędem Skarbowym za usługi. Lubią za to sławę - gdy się o nich pisze i przedstawia w telewizji jako rzekomych "specjalistów". To oznacza popularność i wzrost profitów poprzez rosnące zamówienia na "usługi" od naiwnych wiernych. Egzorcysci katoliccy swoich konkurentów zielonoświątkowych przedstawiają zwykle jako oszustów, odstępców i diabelskich opętańców. Podobnie postępują oszczerczo wobec jednego z największych egzorcystów XX wieku jakim był nieżyjący już indyjski uzdrowiciel Sathya Sai Baba. Katolicki egzorcysta odrzuca prawdę Egzorcysta świecki to najczęściej fachowiec, który zrozumiał swoją moc wyrzucania złych duchów. Nierzadko zajmuje się różnymi formami niekonwencjonalnego uzdrawiania, jak np. bioenergoterapią, homeopatią, radiestezją, hipnozą, jogą, medytacją, akupresurą, reiki, szamanizmem, co czyni jego pracę znacznie skuteczniejszą. Daje dobre duchowe argumenty na wyjaśnienie praktyk oczyszczania. Wie, że działa w majestacie Boga, a nie jakiegoś z (pseudo) chrześcijańskich kościołów, zwykle także niezbyt chętnie obwiesza się krzyżami i obrazkami świętych jak czynią to katoliccy (pseudo) egzorcyści. Tworzy tym samym dobrą aurę, działa z ramienia czy nadania Czynnej Mocy Bożej, z Ducha Bożego. W sumie żaden "katolicki egzorcysta" nie otrzymał od Kościoła mocy na ich samowolne egzorcyzmy mające postać obrzędu czarnomagicznego rodem z Rzymu! Egzorcyzmy mogą skutecznie sprawować ludzie, którzy osiągnęli pewien wyższy stopień duchowego rozwoju, a co za tym idzie moc rozpoznawania złych duchów i moc ich usuwania. Sama znajomość rytuałów czy samo wyświęcenie do tej posługi nie daje jeszcze mocy egzorcyzmowania. Świecki wyklinacz-egzorcysta mistyczne nauki duchowe przedkłada nad nauczanie Biblii i jakiegoś kościoła, czy całokształt dorobku teologicznego chrześcijaństwa. Wie lepiej i więcej nie twierdząc, że tak mu mówią jakies duchy podczas seansów odnowy w duchy świetej czy innej oazy. Katolickie bajeczki oazowe i neokatechumenalne świadczą o niczym więcej, tylko o naiwności takiego człowieka, który wierzy w kościelne duchy i ich bełkotliwe słowa nawiedzenia dogmatycznego. Bo w istocie wierzy diabłu, upadłym aniołom, nefilim (gigantom) i demonowi Vaticanusowi. Przeciw seansom oazowym mówią jednym głosem tak protestanci, jak prawosławni czy rzetelni katolicy, demaskując je jako kolejną diabelską sztuczkę mającą na celu zwalczanie specjalistów od egzorcyzmów z pomocą dogmatycznej ciemnoty umysłowej rodem ze średniowiecza. Przyczyny opętania, zniewolenia czy udręczenia Najczęstszą przyczyną, dla której człowiek powinien skontaktować się z egzorcystą, jest trwanie w złu i szerzenie zła poprzez współdziałanie ze duchem nieczystym (diabeł, szatan, Vaticanus) albo poprzez stanie się ofiarą czyichś złych praktyk. Takimi przyczynami są: • Wszelkie metody tzw. "katolickiego" leczenia, które nie mają żadnego oparcia w nauce i które operują różnymi dogmatycznymi mocami czy energiami. Może być to np. picie wina mszalnego, oaza, modły jasnogórskie, inkwizycja, uzależnienie od opłatka, natręctwo chodzenia na msze katolickie i natręctwo przeżegnywania, sekty katolickie (np. Lednica, Radio Maryja, Opus Dei, Natanek), przekazywanie jakiejś miłości rzekomo jezusowej i "znaków pokoju" bezpośrednio lub na odległość, pokropki, ostatnie namaszczenie, molestowanie ministrantów, msze o uzdrowienie, modlitwy za wiernych, modlitwy o nawrócenie, modlitwy za dusze w czyścu, itp. • Spirytyzm wysokoprocentowy i wywoływanie ducha świętego - nekromancja w różnych formach (święto zmarłych), gusła katolickie, mediumizm czczenia katolickich świętych, teologia dogmatyczna, obrazki lub kartki z postacimi katolickimi mające przekazywać wieści z kurii, naloty papieskich bojówek kolędowych, podróże pielgrzymkowe, channeling (kanałowanie) Maryji i tzw. świętych na mszach i praktyki mające przywołać jakieś postacie z zaświatów (nawet jeśli to mają być katoliccy aniołowie czy rzekomi święci z nieba), przebywanie w miejscach gdzie odprawiano praktyki picia wina mszalnego, korzystanie z usług katolickich wyklinaczy-egzorcystów. • Msza i duszpasterstwo - magia katolicka czy zielonoświątkowa (tak samo szkodzi!), uczęszczanie do księży i zakonnic, brewiarze, oazy, neokatechumenat, msze intencyjne, czarnomagiczne uroki i przekleństwa inkwizycji katolickiej, liczenie kasy z tacy, rekolekcje, oazowe spotkania dzieci Maryji, maryjne różańce podwórkowe, obrazki anielskie i inne formy kultowe, noszenie szkaplerzyków, amuletów katolickich (np. pierścień biskupich, krzyż katolicki, pseudo-krzyże papieski, maryjki w klapie i inne). • Tajemnica wiary - poszukiwanie rzekomo zakrytej w dogmatach wiedzy, posługiwanie się tajemnymi mocami, glosalia, katechetyzm, kazalnictwo, sekrety biskupie i papieskie, rozwijanie tzw. świadomości maryjnej poprzez różańce (np. w ruchu maryjnych rodzin i praktykach oazowych). • Sekty katolickie - opusdeizm w różnych postaciach, kult diabła lub ciemnych mocy, podpisywanie cyrografów (paktowanie z politycznymi diabłami), uczestnictwo w czarnych mszach watykańskiej loży P-2, bałwochwalstwo (kult Maryji), czczenie starożytnych demonów (Vaticanus) oraz ludzi (papieże, patroni krajów i inni przywódcy katolickich sekt oraz zakonów), posługiwanie się remediamii figurkami fałszywych świętych katolickich, słuchanie księży szuji - zepsutych moralnie. • Zmiany świadomości - zmienianie stanów świadomości, manipulacje poprzez zbiorową hipnozę z ambozy, wyjścia poza moralne granice (np. pedofilia z ministrantami), słuchanie hipnotyzującej muzyki kościelnych organów, muzyka sataniczna, sakralna oraz z katechetycznym przekazem podprogowym, różańcowanie, śpiewanie pieśni do jakichś bożków (Bogurodzica, śpiewy gregoriańskie, wielbienie papieża Wojtyły, czczenie inkwizycyjnych szatanów w piosenkach), popadanie w nałogi i rozwiązłość (narkotyki, alkohol w tym wino maszalne, zboczenia w tym pedofilia z ministrantami i perwersje seksualne księży w burdelach). • Inne - brak realnego przebaczenia, bezczeszczenie innych wyznań religijnych i przedmiotów kultu, szczególnie Wschodniego. Katolicy bezczeszczący np. portrety Śri Kryszny czy Sathya Sai Baba są opetani przez bardzo złych szatanów! Objawy opętania, dręczenia lub zniewolenia Praktykowanie choćby jednej z powyższych czynności może prowadzić do brzemiennych skutków. Mogą to być np.: • depresja psychogenna, popadanie w beznadzieję, niewiara, próby samobójcze z powodów metafizycznych i moralnych; • bóle głowy, brzucha, gardła czy pleców; • nagłe wybuchy agresji i posiadanie dużej siły, zapadanie jakby w trans, utraty świadomości; • niechęć do sacrum, niecheć do Boga i Guru oraz religii dharmicznych Wschodu, osób konsekrowanych (inicjowanych), do rzeczy poświęconych (zdjęcia Guru, rudrakszy, posążków Śiwa czy innych bóstw, szat medytacyjnych), niemożność skupienia się na Satsangach lub medytacji, bluźnierstwa przeciw Guru, awersja do inicjacji; • posiadanie nadnaturalnych zdolności charyzmatycznych, głoszenia Słowa, glosalia, znajomość dogmatów, mówienie nieznanymi językami, cudowne ukrywanie księży pedofilów przed wymiarem sprawiedliwości; • dziwne stuki, hałasy, jakby przemieszczała się niewidzialna postać, duchy hałasujące w pomieszczeniu; • odnajdywanie śladów po czarach, np. wypluwanie przedmiotów, znajdowanie w poduszkach czy w obrębie np. łóżka jakichś dziwnych przedmiotów, zawiniątek z włosów, kości, itd. Jeśli masz do czynienia z którąś z przyczyn oddziaływania złego ducha oraz zauważasz jakieś objawy z wyżej wymienionych, skontaktuj się z duchowym terapeutą lub egzorcystą w celu dalszego rozeznania, własciwej energetycznej diagnozy i terapii. Modlitwa czy medytacja o uwolnienie i ewentualnie egzorcyzm, przyniosą Ci duchową ulgę i rzeczywiste uwolnienie. Terapia duchowe zmierzająca do złagodzenia objawów demonicznego nękania przez niewidzialne siły czy uwolnienia może być długotrwała i wymagać kilku lub kilkunastu sesji bezpośrednio przy pacjencie. Spektakularna walka egzorcysty z demonami o uwolnienia zdarza się, ale bardzo rzadko. Częściej trzeba odpromieniować lub zmienić lokal mieszkalny, leczyć pacjenta ziołami aby złe duchy zaczęły go unikać, wzmagać pole ochronne pacjenta poprzez silne i długie przekazy bioenergetyczne, leczyć ze skutków organicznych wytworzonych przez długotrwały stres nawiedzania przez nieznane siły i postacie (stany lękowe, bezsenność, depresja, etc.). Jak szukać pomocy Przede wszystkim zerwij ze złem, jawnym i zakamuflowanym. Jeśli będziesz praktykować którąś z czynności wymienionych w rozdziale "Przyczyny i objawy", to na dłuższą metę nikt nie udzieli Ci pomocy. Najpierw Ty musisz sobie pomóc sam. Postaraj się samodzielnie lub przy pomocy przyjaciół zaprzestać tego, co powoduje negatywne zjawiska. Zerwij ze złymi praktykami, nałogami, uzależnieniami, nawykami! • Odrzuć wszelkie wskazane formy zła, nawet jeśli przeprowadzane były w dobrym celu (np. uzdrawianie z pomocą mszlanych intencji, chodzenie do zboru, spowiedzi czy kościoła). Czy wiesz, jakie to mogło mieć skutki uboczne dla zdrowia ciała i duszy? • Wszelkie przedmioty, książki z oazy czy neokatechumenatu, amulety maszalne, ornaty, obrazki komunijne, brewiarze, książeczki do nabożeństwa, obrazki maryjne, figurki świętych katolickich, krzyżyki, zdjęcia papieskie itd., usuń z domu, najlepiej zniszcz je, by nikomu już nie szkodziły. • Nawróć się i szukaj pomocy u Boga oraz autentycznych Guru (Mistrzów). Módl się, zaufaj Bogu (Brahman, Elohim, Allah, Śiva). Któż jeśli nie Bóg? A kiedy my z Bogiem, to kto przeciwko nam? Popełnione zło staraj się naprawić. Wymienione w poprzednim rozdziale praktyki - jeśli dotyczyły Ciebie - usuń ze świadomości w formie pokuty. Uczestnicz w pełni w Satsangach i Pudżach z żywą wiarą i miłością do Mistrzów Duchowych, Dewów i Bogini. Módl się do Boga (Brahmana) i aniołów (dewów) o pomoc. Czytaj pobożne lektury takie jak Bhagavad Gita czy pisma wedyjskie. • Jeśli masz możliwość, to poproś grupę medytacyjną pod przewodnictwem Śri Guru o modlitwę i praktykę duchową w Twojej intencji. W każdym większym mieście jest np. Krąg Sympatyków Bogini Himawanti, joga medytacji i mantramów, odbywają się także pudże czy abhiszekamy święte ze specjalnymi intencjami o uwolnienie. • Jeśli złe objawy nie ustaną, udaj się po pomoc do dobrego egzorcysty. Nie do katolickich nazywających samych siebie egzorcystami z urzędu. Nic Ci nie pomogą, tylko wyłudzą pieniądze, bo ktoś, kto rano i wieczorem pije wino mszalne jest sam w diabelskiej mocy szatana. Praktyka dowodzi, że jeśli po ich działaniach nawet nastąpi jakaś ulga, to będzie ona chwilowa. Ofiary takich wyklinaczy diecezjalnych i tak w końcu trafiają z pogorszonymi objawami do autentycznch egzorcystów. Tyle, że jeszcze bardziej pokiereszowane duchowo. • Jeśli ktoś w Twoim otoczeniu wykazuje oznaki opętania, skontaktuj się z dobrym egzorcystą i poproś go o pomoc oiraz dalsze wskazówki. Módl się i medytuj za tę osobę, ale nie odprawiaj samodzielnie egzorcyzmów ani nie wzywaj katolickich czy zielonoświątkowych "egzorcystów". Nie wyrzucaj złego ducha na własną rękę! Wraz z resztą rodziny staraj się pomagać tej osobie tak, by nie wyrządziła ona żadnej krzywdy ani sobie, ani nikomu innemu. Czuwaj wraz z rodziną, stwórz w domu środowisko prawdziwej, duchowej, interreligijnej czy ponadwyznaniowej wiary i pobożności. Ogranicz dostęp do zła - do osób mających zły wpływ, księży, przedmiotów kultu katolickiego, czarnoksięstwa papieskiego, itd. Pamiętaj, że prawdziwy egzorcysta musi znać się na siłach zła z punktu widzenia wielu możliwych systemów religijnych i generalnie nie może używać egzorcyzmów do walki ze swoją religijną konkurencją, np. przeciw judaizmowi, islamowi, buddyzmowi czy dżainizmowi. Prawdziwy egzorcysta musi wiedzieć, że np. Vaticanus to stary italski demon pochodzenia etruskiego i że jest to wiela siła zła do usunięcia. Katolicki czy chrześcijański egzorcysta może mieć problem z rozpoznawaniem demonów "objawiających", np. w Medjugorie czy Fatimie, ale świecki egzorcysta rozpozna tam działanie złego ducha, wysłanników szatana. W ramach egzorcyzmowania trzeba uważać, aby jednego bóstwa nie wypędzać drugim (np. Muhammada Jezusam czy Jezusa Muhammadem), jak często czynią religijni obłakańcy udający egzorcystów. Trzeba zatem dobrze znać nauki duchowe i mistyczne wielu religii, aby móc swobodnie rozeznawać co jest dobre, a co jest złe i nie ulegać sekciarskiemu obłędowi chrześcijańskiego typu jak watykanizm i jego katoliccy pseudoegzorcyści atakujący pod tym szyldem wszystkie inne religie i wyznania. Prawdziwy egzorcysta musi przykładowo umieć odróżnić uduchawiającą pozytywnie aktywność dawnego świętego króla i mędrca ŚRI RAMA (asceza, medytacja, modlitwa, mantrowanie, kult dewów) od mrocznej aktywności demona RAWANA (picie moczu, ćpanie palenie opium czy marihuany, erotomania i zboczenia). Prawdziwy egzorcysta i terapeuta duchowy musi umieć odróżnić indiańskie zielarstwo (Vilcacora) od indiańskiego satanizmu (ćpanie Ayahuasca). Prawdziwi egzorcyści nie spożywają napojów alkoholowych ani nie palą tytoniu, gdyż substancje te podobnie jak inne narkotyki otwierają człowieka na zniewolenie przez ciemne satanistyczne moce światowego zła. Wino mszalne jest zatem podstępną trucizną dla ciała i duszy, trucizną powodującą, że księża stają się alkoholikami całkowicie oddanymi na służbę szatana, demonów i złych duchów. Jak znaleźć autentycznego egzorcystę w Polsce? Zadzwoń do ośrodków holistycznego uzdrawiania w okolicy i zapytaj o numer telefonu do świeckiego egzorcysty. Ośrodki holistycznego uzdrawiania powinny zwykle posiadać takie informacje i udzielają ich osobom zainteresowanym. Następnie zadzwoń pod podany numer świeckiego egzorcysty. Świecki egzorcysta może zapytać, jaka jest przyczyna Twojego telefonu. Nie wstydź się powiedzieć o tym, dlaczego szukasz pomocy duchowej przeciw niewidzialnym zwykle siłom. Świecki, uniwersalny egzorcysta ustali termin, kiedy odbędzie z Tobą spotkanie, podczas którego postara się zbadać przyczyny złego stanu. Wtedy, jeśli będzie taka konieczność, odprawi egzorcyzmy, zrobi sesję bioterapii czy odmówi specjalne rytualne modlitwy-błogosławieństwa. Egzorcysta świecki nie żąda nachalnie żadnych wielkich pieniędzy, upominków czy innych dowodów wdzięczności. Egzorcyzmy wykonuje się zawsze na pacjencie bezpośrednio, nigdy w praktyce na odleglość, zatem oferty wyegzorcyzmowania "na odległość" należy traktować jako oszustwo czy wyłudzanie pieniędzy, nic więcej. Nie ma taryfy opłat za egzorcyzmowanie i pomoc duchową, zwykle mile widziane są dobrowolne datki, czasem zwrot kosztów dojazdu, jeśli egzorcysta oczyszcza budynek czy mieszkanie. Niektórzy egzorcyści stosują niewielką sugerowaną odpłatność z powodu kosztów utrzymania gabinetu terapii duchowych zgodnie z przepisami prawa podatkowego, ale stawki nie odbiegają od powszechnie przyjętych za prywatną wizytę u dentysty czy innego lekarza. Jeśli słyszymy, że ktoś żąda np. trzy tysiące złotych (podczas gdy minimalna płaca miesięczna to 1300 PLN) za rzekomo egzorcystyczny rytuał, to na pewno jest to biznesowo-katolicki oszust, który otworzył sobie zbójecki biznes pod osłoną jakiegoś zepsutego moralnie księdza czy biskupa diecezjalnego. (Spisane z wykładów Swami Lalitamohan Babadżi dla zainteresowanych egzorcyzmowaniem)

Przecież nie tylko opętania istnieją, lecz także i dręczenia,obsesje,zniewolenia,nawiedzenia,itp. Nie każdy się ksiądz tego się jednak podejmuje. Z różnych przyczyn.Często są one w pełni usprawiedliwiające. Ale każdy ksiądz może pobłogosławić i pomodlić się w modlitwie Slides: 24 Download presentation ZESPÓŁ HAKIMA Małgorzata Potocka WODOGŁOWIE Upośledzenie odpływu lub nadprodukcja płynu mózgowordzeniowego ( PMR) z następującym powiększeniem przestrzeni płynowych wewnętrznych i /lub zewnętrznych. WODOGŁOWIE 1. WEWNĘTRZNE 2. ZEWNĘTRZNE 3. MIESZANE 4. EX VACUO WODOGŁOWIE WEWNĘTRZNE poszerzenie komór a) okluzyjne – niekomunikujące – zatrzymanie krążenia PMR wewnątrz układu komorowego. b) komunikujące – zatrzymanie odpływu poza obrębem komór c) aresorpcyjne – upośledzenie zwrotnej resorpcji PMR WODOGŁOWIE ZEWNĘTRZNE Poszerzenie przestrzeni płynowych pozakomorowych, obwodowo od kory i / lub zbiorników. WODOGŁOWIE EX VACUO Wodogłowie wewnętrzne i zewnętrzne jako wynik zaniku tkanki mózgowej. WODOGŁOWIE przyczyny l Nadprodukcja PMR l Upośledzenie odpływu PMR l Upośledzenie wchłaniania PMR l Zanik tkanki mózgowej WODOGŁOWIE nadprodukcja PMR l Brodawczak splotu naczyniówkowego komory bocznej l Procesy zapalne i urazowe WODOGŁOWIE upośledzenie odpływu i wchłaniania l Wrodzone zwężenie wodociągu (genetyczne lub zapalne) l Zapalenie wyściółki l Guz III komory l Guz tylnej jamy czaszki WODOGŁOWIE upośledzenie odpływu i wchłaniania l Zrosty pajęczynówki - po uprzednim krwawieniu podpajęczynówkowym - po urazie głowy - po interwencji chirurgicznej - po rozlanym zap. opon m-r ZESPÓŁ HAKIMA (zespół Hakima i Adamsa) l 1965 r. S. Hakim, R. D. Adams l Poszerzenie układu komorowego przebiegające z prawidłowym ŚREDNIM ciśnieniem wewnątrzczaszkowym. l Charakterystyczna triada objawów ZESPÓŁ HAKIMA inne nazwy l Wodogłowie normotensyjne – Normal Pressure Hydrocephalus (NPH) l Demencja wodogłowiowa l Ukryte wodogłowie objawowe l Wodogłowie aresorpcyjne l Wodogłowie komunikujące u dorosłych ZESPÓŁ HAKIMA etiologia l 50 % idiopatyczny l 50 % wtórne - krwawienie podpajęczynówkowe - zapalenie opon mózgowych - uraz głowy - zakrzep – najczęściej w zatoce poprzecznej po zap. ucha - po radioterapii guzów mózgu ZESPÓŁ HAKIMA objawy l Zaburzenia chodu l Zaburzenia l Zespół zwieraczy otępienny ZESPÓŁ HAKIMA zaburzenia chodu l Najczęściej pierwszy objaw choroby l Małe, szurające kroczki l Poruszanie się powoli l Chód na szerokiej podstawie l Postawa pochylona l Wraz z nasilaniem się wodogłowia – chód magnetyczny ZESPÓŁ HAKIMA zaburzenia zwieraczy l Objaw późniejszy l Początkowo silna potrzeba bardzo częstego oddawania moczu l Później niemożność lub brak kontrolowanego wydalania moczu (nietrzymanie moczu) l Parcie na mocz nie jest odczuwane przez chorych, brak świadomości wypełnienia pęcherza. ZESPÓŁ HAKIMA zespół otępienny l Deficyt umysłowy o charakterze podkorowym l Zapominanie, obniżona aktywność – bezczynność, nieuwaga, zaburzenia koncentracji, osłabienie zdolności posługiwania się własna wiedzą l Najczęściej o lekkim bądź umiarkowanym nasileniu ZESPÓŁ HAKIMA zespół otępienny l Wraz z nasileniem choroby - dalsze osłabienie funkcji poznawczych - utrata kontroli emocjonalnej ZESPÓŁ HAKIMA inne objawy l Spastyczność l Wzmożone odruchy – zwłaszcza kończyny dolne l Objaw Babińskiego l Zaburzenia równowagi ZESPÓŁ HAKIMA diagnostyka l Charakterystyczne l TK objawy / MRI głowy l Nakłucie lędźwiowe – test Fishera l Test infuzyjny l Przyspieszenie przepływu PMR przez wodociąg mózgu widoczne w MRI flow l Testy neuropsychologiczne ZESPÓŁ HAKIMA diagnostyka l Cysternografia radioizotopowa l Pomiar objętości hipokampów w MRI l Odruchy pniowe – spłaszczony załamek p (? ? ? ) l Enzym ( ? ) w PMR ZESPÓŁ HAKIMA leczenie l Wszczepienie zastawki: - komorowo - otrzewnowej - rzadziej: komorowo - przedsionkowej l Upusty, drenaż PMR – przejściowa poprawa DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ Na koniec wyszczególniono te kryteria, które mogą świadczyć o duchowej naturze opętania i dręczenia demonicznego, wykraczające poza medyczne systemy klasyfikacyjne, a uwzględniające
Przyczyn opętania w przeciwieństwie do objawów jego występowania jest wiele. Należy pamiętać, że diabeł nie „przepuści” żadnej okazji, by „dopaść” człowieka. Codziennie mamy do czynienia z jego zwyczajnym działaniem, jakim jest kuszenie do złego Kiedy weźmiemy pod uwagę całą historię zbawienia, z łatwością zauważymy, że występują w niej aniołowie dobrzy, którzy pełnią Boży plan, niosą Kościołowi potężną pomoc; oraz duchy upadłe, zwane diabelskimi, które sprzeciwiają się Bogu, Jego zbawczej woli i dziełu dokonanemu przez Chrystusa. Złe duchy za cel swego działania stawiają sobie wciągnięcie człowieka w bunt przeciwko Bogu. Ponieważ diabeł (jako stworzenie) nie jest w stanie wyrządzić żadnej szkody Bogu, „uderza” w „to”, co jest największym dziełem miłości Boga; dziełem, które obmył w odkupieńczej Krwi Jezusa Chrystusa - w człowieka. W opętaniu dokonuje się zatem „całkowite” zawładnięcie człowiekiem przez zło. Dotyczy to wymiaru duchowego i cielesnego człowieka. Jest ono zarazem „najpełniejszą” formą działania diabelskiego, które z całą mocą stara się przeciwstawić opętanego Bogu. Szatan, który jest źródłem zła, chce – uzurpując sobie władzę nad wszystkim – pokazać Stwórcy i stworzeniu, swą nienawiść i szatańską agresję wobec wszystkiego, co święte, co cenne w oczach Boga i zbawione męką Chrystusa. Upadły anioł za wszelką cenę chce przekonać Boga, że czyn zbawczy Chrystusa był daremny, a miłosierna miłość nie ma sensu. Szatan chce „udowadniać”, że człowiek nie uszanuje miłości Stwórcy, a w przypadku opętania staje się jakby całkowitym jej zaprzeczeniem. Opętanie zatem można uważać za najpoważniejszy przypadek ingerencji zła, jaki może zaistnieć”. Przyczyny i symptomy opętania Przyczyn opętania w przeciwieństwie do objawów jego występowania jest wiele. Należy pamiętać, że diabeł nie „przepuści” żadnej okazji, by „dopaść” człowieka. Codziennie mamy do czynienia z jego zwyczajnym działaniem, jakim jest kuszenie do złego, o którym była już mowa w poprzednich artykułach. Jeśli więc ma on sposobną okazję do tego, by zawładnąć człowiekiem, jego wolnością, duszą i ciałem, nie zrezygnuje z takiej możliwości. Patrząc przez pryzmat Ewangelii, znajdujemy tam wzmianki o szczególnej diabelskiej interwencji – opętaniu. Biblia mówi o możliwości obecności diabelskiej w człowieku. Podmiot, który jest tego ofiarą, staje się wtedy jak dom, który nieprzyjaciel wziął w swoje posiadanie (por. Mk 3, 22-27). Poprzez swoje działanie, diabeł usiłuje człowieka odciągnąć od Boga, a przez to, uczynić go podobnym do siebie. Od kiedy wiemy o różnego rodzaju chorobach psychicznych - schizofrenii, epilepsji, zachowaniach wynikających ze stanów nerwowych, czy depresyjnych, jasne określenie opętania i pewność jego zaistnienia jest skomplikowana i trudna. Stąd każdy przypadek domaga się indywidualnego podejścia. Ustalić należy najpierw, jaki jest to rodzaj opętania. Najczęściej jest ono kojarzone z działaniem duchów (opętanie przez duchy), lub też z działaniem demonów (wtedy mówimy o opętaniu demonicznym, diabelskim). W jaki sposób odróżnić jedno od drugiego? Według Posackiego SJ – a jest on specjalistą w tej dziedzinie – opętanie demoniczne (za teologią chrześcijańską) to całkowite lub częściowe opanowanie osobowości człowieka przez jednego lub wiele złych duchów. Stopień opętania i jego powagę najłatwiej określić po obserwacji występujących objawów. Wielu praktykujących egzorcystów takich jak Amorth, Posacki, I. Froc, a także wielu innych demonologów i znawców tematu, uważa, że opętanie szatańskie, czy diabelskie jest o wiele cięższe w skutkach, niż opętanie demoniczne. Zależne miałoby to być od przyczyny zaistnienia samego osaczenia. W tej materii, za przyczyny uważa się fakty wynikające z samej analizy opętania. Powodem opętania konkretnej osoby może być fakt negacji przez nią chociażby samego istnienia demonów. Inną grupę stanowią osoby, które zawarły „formalny pakt” z diabłem. Często też, zaistnienie opętania to skutek stosowania i uprawiania magii, czarów, astrologii, wróżb, hipnozy, zaklęć, percepcji pozazmysłowej, horoskopów czy wreszcie tzw. tabliczek ouija[1]. Nie należy jednak zapominać, że diabeł atakuje zawsze, a szczególnie wtedy, gdy człowiek uważa, że zło nie istnieje. Najprzebieglejszą z zasadzek diabła jest chęć przekonania nas, że on nie istnieje. Wtedy o wiele łatwiej jest działać i zniewalać. Innym powodem opętania mogą być także „podszepty demonów”. Czasem są to myśli bluźniercze, samobójcze, sprośne sugestie zmysłowe, seksualne, a nawet mordercze. W konsekwencji mogą one doprowadzić swą ofiarę do rozpaczy, popełnienia samobójstwa, wyśmiewać ją, lub wmawiać, że nie ma już dla niej nadziei, a jedyne wyjście widać tylko w zakończeniu swego „jałowego” życia. Nie wolno zapominać, że diabeł stara się zawładnąć człowiekiem. Jednak jego głównym celem nie jest ciało, ale dusza człowieka. Działanie szatana, które jest szczególnie eksponowane przy opętaniu, jest jedynie wyrażeniem tego, co dokonało się w duszy. Jeśli więc dusza jest odpowiednio pielęgnowana i mieszka w niej Bóg, nie musimy się obawiać tak groźnej interwencji szatańskiej. [1] Tabliczka Ouija - jest to zestaw służący do nawiązywania kontaktu z duchami za pomocą tzw. pisma automatycznego. Zestaw ten składa się z planszy, na której jest umieszczony alfabet, cyfry od 0 do 9 i słowa „tak” i „nie” oraz z ruchomego wskaźnika. Uczestnicy seansu, którzy posługują się tą tabliczka, koniuszkami palców dotykają wskaźnika i zadają duchom pytania. Dzięki przesuwaniu się wskaźnika po planszy uzyskują odpowiedź na stawiane przez siebie pytania. Egzorcyści uważają, że instrument ten jest najłatwiejszą i najszybszą przyczyną opętania.
Przyczyny transu i zaburzeń opętania są to zazwyczaj traumatyczne przeżycia, które wiązały się z ogromnym cierpieniem psychicznym, ostre lub długotrwałe, osobie z zaburzeniem. Występuje zwłaszcza u dorastających kobiet z konfliktami psychicznymi, dysfunkcjami rodzinnymi, trudności w relacjach międzyludzkich oraz z historią
Author Redakcja Categories Opętania i dręczenia Tags dręczenie, opętanie, przyczyny, zniewolenie Nasze intencje modlitewne: Możliwość komentowania została wyłączona.
W Zjednoczonym Kościele Chrześcijańskim egzorcyzmem nazywany jest obrzęd liturgiczny mający na celu usunięcie bezpośredniego wpływu szatana na osobę, ewentualnie (rzadziej) zwierzę, miejsce lub przedmiot w formie opętania, dręczenia lub zniewolenia. 6.Tajemnica radosna 1.Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie 2.Nawiedzenie Św

Przyczyny dręczenia, zniewolenia, nawiedzenia i opętania. 1. Bałwochwalstwo (idolatria) – grzech przeciw pierwszemu przykazaniu; oddawanie boskiej czci pogańskim bóstwom, aniołom, demonom, ludziom, bożkom i przedmiotom martwym; a także wyrzeczenie się Boga. Sekty satanistyczne, kult upadłego anioła, zawarcie paktu z diabłem w

Niekiedy osoba opętana przez złe duchy czy demony traci na chwilę świadomość (zły duch wychodzi), czasem przeżywa koszmar dręczenia przez silniejszego demona, z rzucaniem ciała, krzykami, kwikiem, szałem emocjonalnym przeciwko praktykom czy osobom prowadzącym, czasem rzuca wyzwiskami na całą grupę czy organizację, co wszystko BiXZ9Mv.
  • h7inqog03r.pages.dev/6
  • h7inqog03r.pages.dev/36
  • h7inqog03r.pages.dev/61
  • h7inqog03r.pages.dev/78
  • h7inqog03r.pages.dev/29
  • h7inqog03r.pages.dev/97
  • h7inqog03r.pages.dev/74
  • h7inqog03r.pages.dev/12

    • objawy opętania dręczenia lub zniewolenia